Een gedicht van Bea de Bruin, januari 2010
Prediker 3
Boven mijn bed
hangt een houten tegel
met een spreuk
een onafgemaakte regel:
er is een tijd...
de laatste jaren
heb ik sterk ervaren
dat hoge bergen, diepe dalen
je leven kunnen bepalen:
er is een tijd...
emoties buitelen door elkaar
dat maakt het leven zwaar
maar boven mijn bed, prominent
van een die het leven kent:
er is een tijd...
dan word ik me bewust
er is troost, hoop, rust
dan weet ik en ik word blij:
een andere tijd komt voor mij
er is een tijd...
